🎨: Σκίτσο του Pablo Picasso
Ξημερώματα Κυριακής, 30ης Μαρτίου του 1952 στο Στρατόπεδο Γουδή, (ούτε οι Γερμανοί δεν έκαναν εκτελέσεις την Κυριακή) ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Νίκος Καλούμενος, ο Δημήτρης Μπάτσης, ο Ηλίας Αργυριάδης εκτελούνται δια τυφεκισμού υπο το φως των στρατιωτικών οχημάτων, μετά απο απόφαση του Ελληνικού Στρατοδικείου για εσχάτη προδοσία.
Είναι η στιγμή που ιστορία γράφεται με κόκκινο ανεξίτηλο μελάνι και οι εκτελεσμένοι αντί του τάφου οδηγούνται στο πάνθεον των ηρώων! Τις μέρες πριν την εκτέλεση μέσα στο διάστημα μόλις μια εβδομάδας, η κυβέρνηση Πλαστήρα έλαβε περίπου 250.000 τηλεγραφήματα από όλο τον κόσμο, με τα οποία πολλοί επώνυμοι και μη ζητούσαν να μην εκτελεσθεί ο Μπελογιάννης. Ανάμεσά τους, ο Σαρλ ντε Γκολ και σχεδόν όλες οι προσωπικότητες της γαλλικής πολιτικής ζωής, 159 βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων της Μεγάλης Βρετανίας, οι Πωλ Ελυάρ, Ζαν Κοκτώ, Ζαν-Πωλ Σαρτρ, Ναζίμ Χικμέτ, Πάμπλο Πικάσσο και Τσάρλι Τσάπλιν.
Παρέμβαση υπέρ του Μπελογιάννη έκανε και ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σπυρίδων αναφέροντας πως: «Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».
Τα τελευταία λογια του Μπελογιάννη:
Απόσπασμα της απολογίας του Μπελογιάννη από την ταινία του Νίκου Τζίμα (1980) “Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο”
«Αγωνιζόμαστε για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο, για να δημιουργήσουμε νέους χρόνους κι εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων –
“Γιατί ετσι αγαπάμε εμεις την Ελλαδα, με την καρδιά και το αίμα μας”.»
Πηγή: Μηχανή του Χρόνου
Επιμέλεια: Ιωάννα Πανούτσου
