Ένας προσεκτικός παρατηρητής θα διαπίστωνε με ευκολία ένα πλήθος ομοιοτήτων ανάμεσα στα έργα του σπουδαίου σουρεαλιστικού ζωγράφου και τις φωτογραφίες του νεαρού Αμερικάνου φωτογράφου: τα χρώματα, η “σκηνοθεσία”, οι συμβολικές συλλήψεις.
Γεννήθηκε το 1993 στο Νόρθπορτ της Νέας Υόρκης. Τελείωσε το 2015 τις σπουδές του στη φωτογραφία. Ζει και εργάζεται στην γενέτηρά του πόλη.
Η θεματογραφία του έργου του όμως, προέρχεται από τους εφιάλτες που τον ταλαιπωρούν. Για την ακρίβεια, ο νεαρός φωτογράφος πάσχει από παράλυση ύπνου. Αυτός ο όρος περιγράφει την κατάσταση κατά την οποία ο εγκέφαλος ξυπνάει μετά απο κατάσταση REM, αλλά η σωματική παράλυση παραμένει, με συνέπεια το άτομο να αντιλαμβάνεται όσα συμβαίνουν γύρω του αλλά να αδυνατεί να αντιδράσει. Αυτήν την περίοδο δημιουργούνται παραισθήσεις.
Δείτε δέκα έργα του:
Είναι, λοιπόν, εύστοχος ο συσχετισμός του με τον Μαγκρίτ;
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε κατά πόσο είναι εύκολη η σύγκριση καλλιτεχνών που προέρχονται από δυο διαφορετικές μορφές έκφρασης.
Παραμένει ωστόσο πάντα απολαυστικό να γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων μικρών διαλόγων:
Ρενέ Μαγκρίτ, “Ο γιος του ανθρώπου”, 1964
Νίκολας Μπρούνο
Κριστιάν Νίρκα
