Προς τους νέους:
“Αυτό θα σας συνιστούσα, θα σας συμβούλευα.
Αγαπάτε τον διπλανό σας, αγαπάτε κι αυτόν που είναι πιο πέρα, και τελικά αν όχι να αγαπάτε, να φροντίζετε αυτό που ήταν παλιά εχθρός σας, να μην είναι ή τουλάχιστον να μη γίνει ποτέ εχθρός σας ξανά. Εύχομαι να είσαστε ωραία, να τραγουδάτε, και κάτι άλλες ασχολίες που σας πάνε σε δρόμο με κακίες, που βγάζουν τα ενστικτά μας που δεν είναι καλά – τα κακά ενστικτά μας – να είναι ένστικτα που σας πηγαίνουν σε δρόμο που είναι δημιουργικός και καλός.
Περιττό να σας πω, ότι ο δρόμος που μας πάει εκεί, είναι ο πολιτισμός, η μουσική μας πάει σε ωραίες σκέψεις, σε ωραία συναισθήματα, το καλό βιβλίο ομορφαίνει τον κόσμο, όπως τον ομορφαίνουν τα λουλούδια. Η μουσική το ίδιο. Τί άλλο; Ο καλός κινηματογράφος. Ο πολιτισμός πρέπει να είναι η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη. Να λένε: γεννήθηκε για να ζει ωραία! και βοήθημα μεγάλο σε όλο αυτό, είναι ο πολιτισμός. Ποιός ακούει μουσική, ωραία μουσική και δε γίνεται καλύτερος; Οι άνθρωποι που ακούνε τραγούδια, όση ώρα κρατάει μία συναυλία, θα έλεγα εγώ, είναι πολύ καλύτεροι από ό,τι είναι πριν αρχίσει η συναυλία ή άμα τελειώσει. Λοιπόν, μένετε σε μια συναυλία!”
Για τη δημιουργία:
“Οι ώρες της απόλυτης ελευθερίας μας, εκεί που ορίζουμε απόλυτα τον εαυτό μας, είναι οι ώρες που δουλεύουμε, οι ώρες που δημιουργούμε. Ε λοιπόν, το να λέμε ότι δημιουργούμε για να το δώσουμε και να προσφέρουμε στον λαό και στην κοινωνία είναι ρητορίες που εμένα δε μου πάνε τουλάχιστον, όπως και σε άλλους δεν πηγαίνουν καθόλου. Το κάνω για τον εαυτό μου. Το πιστεύω και το κάνω. Μου είναι μία ανελέητη ανάγκη να το δημιουργήσω και το δημιουργώ.”
(αποσπάσματα από ξεχωριστές συνεντεύξεις του Ιάκωβου Καμπανέλλη)
