Αποσύνθεση
Λείπεις.
Κι είν’ η απουσία σου
θάνατος αργός.
Κι η προσμονή μου,
χώμα που σκεπάζει
το σαπισμένο μου σώμα
που κατασπαράζουν
τα σκουλήκια.
Κι όταν έρχεσαι,
σε αποσύνθεση
με βρίσκεις πάντα.
Μάλλον αγάπη μου ξεχνάς
πως ζωή είν’
η παρουσία σου μονάχα.
Φυγή
Στάσου.
Μη φεύγεις.
Δεν είναι η βιασύνη λύση.
Δεν είναι η φυγή σκοπός.
Είναι δειλοί όσοι
τη σύγκρουση αποφεύγουν.
Αν σε κυριεύει ο θυμός,
αν η΄πομονή είναι μόνιμος εχθρός,
αν ο σφυγμός σου αυξάνει διαρκώς
τότε πάνω στο κορμί μου εκτονώσου.
Αντέχει το δικό σου άλλον Έρωτα στερνό;
Στάσου.
Μη φεύγεις.
Και΄φυγες.
Γεώργιος Δ. Σταματόπουλος
