κοίτα να δεις που θα ‘ρθει μια εποχή
που ό,τι αγαπήσαμε θα ‘χει αγκάθια
οι δρόμοι τα υπόγεια οι αριστεροί
άνθρωποι τα ποτά της παρέας
τα “καληνύχτα” σου στο τηλέφωνο
οι βραδινές βόλτες
ο τρόπος να κουβεντιάζουμε
η ποίηση – κι αυτή
όλα θα ‘χουν αγκάθια
αφού έτσι ονομάζουμε ό,τι στέκεται εμπόδιο
στο διασκελισμό μας σ’ ένα χωράφι
στο κόψιμο ενός λουλουδιού
στην ακριβή απεικόνιση του προσώπου ενός χριστού
έχεις δει πώς αλλάζει μια μούρη απ’ τα αίματα
έναν άνθρωπο να πασχίζει να διασχίσει ένα ξερό χωράφι
πώς μακελεύει το χέρι ένα τριαντάφυλλο μέχρι να κοπεί;
χαλιόμαστε για να ‘χουμε
πιστοποιημένα θαύματα
και το άπειρο;
κοίτα να δεις που ήρθε η εποχή
