Η αρπαγή της Πολυξένης, Πιο Φέντι, 1865, Φλωρεντία
Ακούμε συχνά από πολλούς ανθρώπους τη φράση σ αγαπώ
να επαναλαμβάνεται
τόσες φορές που στο τέλος
χάνει την υφή
της αλήθειας που περιέχει
και γίνεται μια ανούσια απεύθυνση χωρίς ανταπόκριση
αυτή η φράση θα έπρεπε
να ακούγεται
σαν προσευχή,
σαν απαγγελία ποιήματος
σαν κραυγή που καλεί σε βοήθεια ή σαν η τέλεια αποστολή της ψυχής που καλείται
να αγκαλιάσει και να αγαπήσει το σύμπαν
ίσως να μην έχουμε ανάγκη την ποίηση και
αντί για σ’αγαπώ
θα έπρεπε
να λέμε
σώσε με
