Νερό στη χούφτα
της ζωής μας τα χρόνια
και συ διψούσες.
Αν είν’ η μνήμη
αφορμή να υπάρχεις
πώς να ξεχάσω;
Είναι η ζωή μας
μια στιγμούλα στο σύμπαν
κι όμως, μας φτάνει.
Ποιος έχει θάρρος
πριν αλλάξει τον κόσμο
ν’ αλλάξει ο ίδιος;
Mια λέξη αρκούσε
τη ζωή μας ν’ αλλάξει
και δεν τη βρήκες.
Δεν εκπληρώνουν
κάθ’ ευχή μας τ’ αστέρια
γι’ αυτό και πέφτουν.
Γεώργιος Σπηλιωτόπουλος, Πέταλα Νυκτανθή (Χαϊκού),
Ποιητ. Συλλογή Λευκάμπελος
