Το τραγούδι “Πριγκιπέσσα” είναι ίσως το δημοφιλέστερο τραγούδι του αγαπημένου Σωκράτη Μάλαμα. Κυκλοφόρησε το 2000 στο δίσκο του «Ο φύλακας κι ο Βασιλιάς», έχει ανέβει πολλές φορές στην κορυφή των charts, και αποτελεί το σίγουρο χαρτί διαφορετικών μουσικών προγραμμάτων!
Storytime Alert: Σε ένα τέτοιο πρόγραμμα το άκουσα πρώτη φορά. Έξι χρονών εγώ, τεσσάρων η αδερφή μου, σε ένα μαγαζί με live μπάντα. Παίζουν την Πριγκιπέσσα και η μαμά μου… ενεή. Και καθώς τότε δεν υπήρχε το Shazam και άλλες τέτοιες ευκολίες, μας ξαναπήγε σύσσωμους το επόμενο Σάββατο, μόνο και μόνο για να ξανακούσει «το τραγούδι». Η ώρα πήγε μία, το κομμάτι δεν είχε ακουστεί ακόμα κι εκείνη είχε αρχίσει να φορτώνει. Όχι επειδή περίμενε — ήταν αποφασισμένη να μην φύγουμε αν δεν το ακούσει — αλλά επειδή εγώ, είχα αρχίσει τη γκρίνια, –φυσικό επακόλουθο της νύστας μου. (Αν μας διαβάζει η πρόνοια, φιλιά! Να ενημερώσω ότι έχουμε ενηλικιωθεί και ότι σε κάτι τέτοιες “εμμονές” της μαμάς μάλλον χρωστάμε τη μουσική μας παιδεία.)
Την επόμενη Κυριακή, με το τραγούδι πλέον στο repeat, το διηγήθηκε το περιστατικό στο οικογενειακό τραπέζι και έβαλε το κομμάτι να το ακούσει και ο παππούς. Αυτός έβαλε τα κλάματα κι εγώ κατάλαβα ότι “μάλλον οι στίχοι του κρύβουν κάποιο βαθύτερο νόημα που ίσως να είμαι μικρή ακόμα για να αντιληφθώ”. Αλήθεια ήταν!
Ποια είναι όμως η ιστορία πίσω από τους στίχους της “Πριγκιπέσσας”;
Ο δημιουργός και ερμηνευτής Σωκράτης Μάλαμας είχε δηλώσει σχετικά στο BHMagazino:
«Την έγραψα ως δώρο γενεθλίων σε μια γυναίκα, επειδή δεν είχα λεφτά να της πάρω κάτι. Μαγείρευε να φάμε φακές, που ήταν ό,τι είχε απομείνει, και ενώ την έβλεπα σκέφτηκα: “Αυτό αξίζει τον κόπο τώρα να το τραγουδήσει κάποιος, να το βγάλει προς τα έξω”.
Το έγραψα και το έπαιξα κατευθείαν, χωρίς να μεσολαβήσει καθόλου χρόνος. Όταν το έπαιξα λύθηκα στα γέλια, το θεώρησα τόσο αστείο.
Η φίλη μου, η οποία δεν είχε καμία σχέση με τη μουσική, άφησε κάτω τις κουτάλες και μου είπε: “Πότε το έγραψες αυτό το τραγούδι; Το ξέρεις ότι είναι πάρα πολύ καλό; Απορώ γιατί γελάς».
**Για τους λάτρεις του ρομαντισμού και των happy endings η ιστορία τους κατέληξε ως εξης: Παντρεύτηκαν!
Στίχοι/ Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
πως να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια
θα συμμορφωθώ.
Μα είναι δώρο άδωρο
ν’ αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό
τζάμπα σωστός με το στανιό.
Έξω φυσάει αέρας
κι όμως μέσα μου
μέσα σ’ αυτό το σπίτι
πριγκιπέσα μου,
το φως σου και το φως
χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος
κι ο χαρακτήρας μας.
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη
μ’ έβγαλαν σωστό.
Ξημερώματα στο δρόμο
ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου
και χάνω το μυαλό μου
Πηγή: https://orizontespress.gr/?p=145962
Καλή αντάμωση,
Ιωάννα.
