Τώρα που οι μέρες μίκρυναν
το ρίγος μου βρήκε ρυθμό.
Τον δικό σου.
Κρυώνω τις νύχτες.
Μα δε γουστάρω μπαλωμένα παπλώματα.
Γυμνός λοιπόν,
απ' τον Οκτώβρη
στη χειμερία νάρκη μου.
Πώς τολμάς να με ξυπνάς
αν δεν έχεις χείλη για το στόμα μου;
Σχεδόν | Παπαπρίλης-Πανάτσας Κωνσταντίνος |Σαιξπιρικόν| 2016
Σχεδόν | Παπαπρίλης-Πανάτσας Κωνσταντίνος
