Συναλλάσσομαι, ανταλλάσσω, συνδιαλέγομαι, αλληλεπιδρώ (με) συναισθήματα/ λέξεις/ προθέσεις/ προσθέσεις/ αφαιρέσεις/ στιγμές/ εσένα. Παίζω στα ζάρια, εμένα. Κάθε φορά. Ρίχνω στο τραπέζι το χρόνο μου. Κάθε φορά. Προσδοκώντας μια ισότιμη συμφωνία.
Ηθελημένα δε διαβάζω ποτέ τα ψιλά γράμματα. Ηθελημένα, δε βάζω ποτέ ψιλά γράμματα στις δικές μου συμφωνίες. Η καθαρότητα της ύπαρξής μου, είναι πάνω από σένα… και από μένα.
Πάμε πάλι από την αρχή, μήπως καταλάβεις… Οι συμφωνίες κυρίων, προϋποθέτουν (τουλάχιστον) δύο, εξίσου ικανούς και εξίσου πρόθυμους συναλλασσόμενους/συνδιαλεγόμενους. Το πρόβλημα έγκειται στην τιμή, που ορίζει ο καθένας τούς, ως αξιακή της συμφωνίας.
Με λίγα λόγια, αυτό που για σένα είναι πολύ,για μένα μπορεί να’ ναι ήσσον. Εκεί λοιπόν, πριν όλα αρχίσουν, θα ήταν χρήσιμο το ερώτημα “Πόσο με κοστολογείς;” Nα ξέρω αν θα υπογράψω.
Σοφία Παπά
