Χλομά κορίτσια καθισμένα στην αμμουδιά.
Μακριά από τα παιχνίδια της θάλασσας.
Με τα φτερά του έρωτα μαραμένα.
Λυπημένα κορίτσια.
Αφήνοντας πίσω τα πικρά τους δωμάτια.
Χαράζοντας με τα λεπτά δάχτυλά τους αγαπημένα ονόματα πάνω στην άμμο.
Εγκαταλειμμένα κορίτσια· απαρηγόρητα.
Με τα μεγάλα μάτια τους συννεφιασμένα.
Ψιχαλίζοντας κάτω από τον ήλιο τα σκοτεινά τους οράματα.
Πάντως περιμένοντας, περιμένοντας πάντα. Περιμένοντας τη χάρη.
Περιμένοντας τον άγγελο της νύχτας να βγει από το κύμα.
Να τα πάρει πάνω στη μηχανή του και να ταξιδέψουν.
Πέρα από τη λύπη, πέρα από τη θάλασσα.
Εκεί που τα λόγια δεν είναι σκληρά και τα όνειρα δεν είναι απελπισμένα.
Ξεχασμένα κορίτσια, καθισμένα παράμερα στην αμμουδιά.
Θανάσης Κωσταβάρας, «Μελαγχολικά κορίτσια στην πλαζ»
