Τελευταίο Κάλεσμα – Μενέλαος Λουντέμης
Πότε θα ξανάρθεις;Εσένα λέω, ανθισμένο μου κορίτσι,Πούχεις για πατρίδα την άνοιξηΚαι για σπίτι τα παδικά μου...
Tag Archives: ποιήμα
«Η ανηθικότητα της ηθικής» – Έφη Δρακάκη
Ηθική… Πόσοι φιλόσοφοι και επιστήμονες ασχολήθηκαν ανά τους αιώνες με αυτήν την έννοια; Πόσοι ειδικοί αλλά...
Σαν ωραίες γυναίκες, γυμνές… – Ζωή Καρέλλη
“Σαν ωραίες γυναίκες, γυμνές,τούτες οι μέρες οι καλοκαιρινέςυπάρχουν με τη στιλπνότητατων λαμπρών σωμάτων,με την έκθαμβη προσφορά...
Σημεῖο Ἀναγνωρίσεως της Κικής Δημουλά
Σημεῖο Ἀναγνωρίσεως ἄγαλμα γυναίκας μέ δεμένα χέρια Ὅλοι σέ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,ἐγώ σέ πρσφωνῶ γυναίκα κατευθείαν....
Σβήσε το φως- Αλεξάνδρα Θ.Κολιγιώτη
Σβήσε το φως.. Δε θα ρθει.. Δε μένει παρά να πλαγιάσουμε στον κάμπο. Να παίξουμε σα...
Κλείνοντας τα 26 εν μέσω Πανδημίας, ένα ποίημα
Γενικά η ημέρα των γενεθλίων πάντα με θλίβει. Το γεγονός ότι ο χρόνος δε θα μπορούσε...
το φέρελπι- Λάζαρος ΧατζηΙγνατιάδης
Μην ακούς τι λεν οι άλλοι, θέλουν μόνο το κακό, μέσα στην καρδιά σου ψάξε να...
ΡΩΤΗΣΕ ΜΕ ΑΝ ΘΕΛΩ-ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΖΙΜΠΑ
Πόση ζωή να αλλάξει σε ένα λεπτό . Γόνατα γδαρμένα και λίγο πιο πέρα σκόρπιες στο πάτωμα...
“Εκεί που χωρίστηκε η Έρημος, Γη που έγινε Γη” – D’Lr[i]um
Στο δωμάτιό σου Ένα σώμα γυμνό σωριασμένο Κρατά την πόρτα ανοιχτή
