Έφτασα σε μια ημέρα που είχα πει τα πάντα, όσα είχα ζήσει, όσα είχα νοιώσει.
Είχα περιγράψει όλες τις εμπειρίες μου που θεωρούσα σημαντικές, είχα πει σε όλους τους ανθρώπους που με ενδιέφεραν τα μυστικά μου. Και την αυγή εκείνης της ημέρας ένοιωσα άδεια από σκέψεις. Ένοιωσα ελεύθερη. Αλλά οι τύψεις που δεν παρήγαγα πια άλλες ιδέες, άλλες εμπειρίες, άλλα ενδιαφέροντα γνωμικά και ανέκδοτα, με ισοπέδωναν, ώρα την ώρα, μέρα τη μέρα. Κλεισμένος στο ίδιο κέλυφος για μισή ζωή και βάλε, τι καινούριο να βρεις να αποδόσεις; Τι να προσφέρεις άλλο; Τίποτα παρά την αδειανότητά σου.
Έτρωγες τα έτοιμα τόσον καιρό εαυτέ. Καιρός να βάλεις το ποδάρι σου έξω από το κέλυφος και να κάνεις μερικά νέα βήματα.
Ο νους δίχως πράξεις είναι καταδικασμένος να βαλτώνει, ίσως και να στερεύει τελικά…
Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου
