Για να μην κοιταχτούν
έστρεψαν το βλέμμα αντικρύ τους.
Το είδαν να στέκεται λαμπερά κόκκινο,
μέσα στις σκιερές απριλιάτικες φυλλωσιές.
Μισάνοιχτα θρασύ, άνθος
έτοιμο για το κεντρί της μέλισσας.
Σε ασάλευτη αναμονή
ήταν ήδη το πρόσχημα ενός αθέατου ροδιού.
Από τότε κάθε φθινόπωρο, με την πρώτη βροχή,
σκάει σε εκκωφαντική σιωπή το ρόδι.
Είναι αργά να θυμηθούν το πάθημα της Περσεφόνης.
Σε λίγο έρχεται χειμώνας,
θα πέσουν τα φύλλα
για να φανούν γυμνά τα αγκάθια της ροδιάς.
