Κάτω από τα χωράφια του δέρματός μου
βράζει κάτι σαν θάλασσα βαρύ,
που αχνίζει λαμπερό ατμό.
Εξατμίζεται
-οργισμένα-
συναντιέται
-κοπιασμένα-
Καταστρέφεται
Και ύστερα πάλι χωρίς κανένα λόγο,
ξανά,
από την αρχή/λογική
Ο ήλιος έχει πια αναλάβει το ρόλο να θερίζει, ο,τι το χαμόγελο δε μπορεί.
Χέρια και στάχυα θα τρέμουν τώρα ακίνητα και ριζωμένα.
