Αν είμαστε στο τραίνο Θησείο Πειραιά,
θα σου ’βαζα στο χέρι δυο λόγια τυχερά.
Κι αν έπεφτε και χιόνι εδώ στην Άνω Δάφνη,
θα μπαίναμε στο “Pony” ο κόσμος να μας ψάχνει.
Κι όπως θα ’πεφτε η βροχή, για φαντάσου, φορτωμένους
όλους τους ερωτευμένους, σε μια τσίγκινη σκεπή,
κι από πάνω ο Θεός, με τον Άγιο Βαλεντίνο,
σ’ αγαπώ και δε σε δίνω κανενός.
Αν είχαμε για σπίτι ετούτα τα φιλιά,
ποιος θα ’γραφε τραγούδι πως είμαστε αγκαλιά;
Κι αν έβγαινε φεγγάρι ψηλά στη Μεσογείων
ποιος θ’ άντεχε να πάρει το δρόμο των Αγίων;
Κι όπως θα ’πεφτε η βροχή, για φαντάσου, φορτωμένους
όλους τους ερωτευμένους, σε μια τσίγκινη σκεπή,
κι από πάνω ο Θεός, με τον Άγιο Βαλεντίνο,
σ’ αγαπώ και δε σε δίνω κανενός,
κι από πάνω ο Θεός, με τον Άγιο Βαλεντίνο,
σ’ αγαπώ και δε σε δίνω κανενός.
