📸: Pedro Diniz

Το πρωί, το μεσημέρι, το βράδυ
στη ροή της σύντομης ζωής
μες στις αμέτρητες στιγμές της,
μη φεύγεις, να έρχεσαι!
Η αίγλη σου ν’ αγγίζει τη δική μου,
να μου προσφέρεται ο ήλιος
και η αγάπη σου ν’ ανοίγεται.
Η παρουσία σου ας είναι ζώσα μνήμη,
ξεφάντωμα χαράς. Να έρχεσαι!
Όπως η βροχή της άνοιξης
ως το τελευταίο χαμολούλουδο,
να ραίνεις τους κακούς και τους καλούς
τους λίγο σπουδαίους και τους ασήμαντους.
Ν’ αυτοξεχνιέσαι και να έρχεσαι
στις φωτεινές λάμψεις της συνάντησης,
στης συντροφικής ανάσας την ευωδιά.

Ανδρέας Λίτος, Να έρχεσαι, Από την ποιητική συλλογή Φωτός Κάλλος (2006)