«Το «Μπαρ το ναυάγιο» δεν έχει καμία σχέση με κανένα μπαρ. Ήταν ένα καφέ-ουζερί σε μια πάροδο της Κατεχάκη. Δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα. Από εκεί ξεκίνησε το τραγούδι, όχι από μπαρ. Από ένα άθλιο καφέ-ουζερί όπου μαζευόντουσαν κάποιοι άνθρωποι τελείως, πώς να το, εκτός κοινωνίας, ναυαγισμένοι εντελώς!

Εγώ περνούσα τυχαία και νόμιζα ότι ήταν ψιλικατζίδικο και μπήκα μέσα να αγοράσω τσιγάρα. Είδα την κατάσταση που επικρατούσε εκεί. Βγαίνοντας γύρισα το κεφάλι μου και είδα ξανά σε αυτό το μαγαζί. Είδα την ταμπέλα που έγραφε “Ναυάγιο” και ξεκίνησα το τραγούδι επί τόπου σε μια χαρτοπετσέτα. Ήμουν και λίγο μεθυσμένη… Ενώ άρχισε αβίαστα και πολύ εύκολα, μετά, για να το τελειώσω, μου έβγαλε την ψυχή. Το πάλευα μήνες! Ξεκίνησε σε μια χαρτοπετσέτα, όπως τα περισσότερα καλά πράγματα που έχω κάνει. Γράψω συχνά πάνω σε χαρτοπετσέτες ή πάνω στο χαρτί του τραπεζιού στις ταβέρνες.»

Αρλέτα

Πηγή: lifo.gr, Απόσπασμα από συνέντευξη στον Μιχάλη Γελασάκη.
Στίχοι/Μουσική: Αρλέτα

Προχθές αργά στο μπαρ το ναυάγιο
βρέθηκα να τα πίνω μ’ έναν άγιο
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό

Του είπα παππούλη τι ζητάς εδώ
δεν είναι μέρος για έναν άγιο αυτό
μου είπε, τέκνον κάνεις μέγα λάθος
εδώ είναι ο φόβος των ανθρώπων και το πάθος

Κοίταξε γύρω του στεγνούς και μεθυσμένους
και μου είπε εγώ τους αγαπάω τους κολασμένους
αν θες ν’ αγιάσεις πρέπει ν’ αμαρτήσεις
ε κι αν προλάβεις, ας μετανοήσεις

Προχθές αργά στο μπαρ το ναυάγιο
βρέθηκα να τα πίνω μ’ έναν άγιο
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
στο τέλος πλήρωσε και το λογαριασμό