📸: Bodas Salamanca y Ávila 

Πρώτον, ερωτεύσου.
Το ίδιο φύλο, το άλλο φύλο.
Τη ζέστη της κόλασης, τους φόβους σου,
τη γοητεία της ανασφάλειας,
την ανωριμότητα της επιπολαιότητας,
τη συλλογικότητα,
την αλληλεγγύη.

Ερωτεύσου ό,τι σε σκοτώνει στο ψαχνό.

Δεύτερον, κοιμήσου κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Γράψε το βράδυ ή
όταν σκαλίζει η ανατολή τον ουρανό.

Τρίτον, ρώτα! Μη πάψεις να ρωτάς.
Τι άρωμα φοράς;
Τι τοκίζεις και τι χρεώνεις;
Πως κοιμάσαι;
Τι μισείς;
Τι αγαπάς;

Τέταρτον, διάβαζε.
Στο τραίνο,
στην ουρά της εφορίας όταν θες να δηλώσεις
το ληξιπρόθεσμο άγχος σου,
στο κατάστρωμα, στο μεσημεριανό.
Διάβαζε, όρθιος, ξαπλωμένος, γυμνός.

Πέμπτον, μέθυσε.
Με βότκα, με ουίσκι,
με κρυφές μυρωδιές,
με κρασί όπως εγώ.

Έκτον, απόφυγε τους δήθεν.
Τους κατατρομαγμένους από τη
σταγόνα που έπεσε δίπλα τους.
Αυτούς που κρύβουν σουγιάδες
στο νεκρό – συνάμα χαριτωμένο – χαμόγελό τους.
Απόφυγε εκείνους τους πληθωρικούς ξερόλες
που κρίνουν την επιθυμία σου να πεθάνεις
ακαριαία μετά από έναν δυνατό οργασμό.
Απόφυγε ακόμα περισσότερο τους δυνάστες.
Τους επιφανειακούς που βουτάνε
στα νερά της συνείδησης τους
και στο πρώτο δευτερόλεπτο
έχουν σαπίσει.

Έβδομον, προσέλκυσε τη γοητεία
του ανυπεράσπιστου.
Τη σαγήνη της δημιουργίας που
αναβλύζει από τη πάχνη τα
της επιδερμίδας σου.

Μόνο όμως, όταν σαν έκρηξη
ξεσπάσει ο φλοιός του εγκεφάλου σου,
μόνο τότε θα γίνεις ποιητής.

Πώς να γίνεις ποιητής | Εκάβη Σέχη