Ρώτησα τη φλαμουριά:
“Η αγαπημένη μου πού είναι;”
Η φλαμουριά δεν αποκρίθηκε,
Κουνούσε το κεφάλι.
Τότε ρώτησα τη λεύκα:
“Η αγαπημένη μου πού είναι;”
Η λεύκη με κατέκλυσε
Φθινοπώρου φύλλωμα.
Και το φθινόπωρο ρώτησα:
“Η αγαπημένη μου πού είναι;”
Το φθινόπωρο μου απάντησε
Με μια ραγδαία βροχή.
Τη βροχή ρωτούσα:
“Η αγαπημένη μου πού είναι;”
Κι όλο δάκρυζε η βροχή
Πίσω απ’ το μουντό παράθυρο.
Και τη σελήνη ρώτησα:
“Η αγαπημένη μου πού είναι;”
Μην απαντώντας η σελήνη,
Πίσω απ’ το σύγνεφο κρύφθηκε.
Το σύγνεφο το ρώτησα:
“Η αγαπημένη μου πού είναι;”
Διαλύθηκε το σύγνεφο
Μες την ουράνια σιωπή.
“Φίλε μου μοναδικέ
Η αγαπημένη μου πού είναι;
Πες μου εσύ πού κρύφθηκε.
Πες μου εσύ πού είναι”.
Απάντησε πιστός ο φίλος,
Απάντησε ο φίλος με ειλικρίνεια:
“Η κάποτε αγαπημένη σου
Γυναίκα μου πια είναι”.
Mikael Tariverdiev
Πρωτότυπη μετάφραση Ελένη Κουκουβίτη
