Tag Archives: Ποίημα
Α. Το τραύμα – Ρούπι Κάουρ
(1) πώς σου είναι τόσο εύκολο να είσαι καλή με τους ανθρώπους με ρώτησε εκείνος μέλι...
“Κυριακάτικη ανία” | Γρηγοριάδου Χατζημηνά Ρούλα
Παραδομένοι στις φλόγες οι τοίχοι της αντοχής μας. Τα μάτια μας παράθυρα ερμητικά κλειστά. Να ικετεύουμε...
“Πρωινό άστρο” το τρυφερό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου για την κόρη του
Στην κόρη μου ΕΡΗ Κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων να σου...
Ακροβάτης- Παρασκευή Παπία
Στρέφω ψηλά τα μάτια Κάποιος ακροβατεί Μεταξύ ήλιου και σελήνης Πάνω σε κομποσχοίνι Στοιχηματίζω στο κάθε...
Η ΣΤΥΓΑ – Άρης Κατσαβριάς
Στερέψανε τα δάκρυα, τελείωσε το μελάνι. Το αίμα κυλάει σαν κλωστή τη λίμνη να υφάνει. Βιολί...
Υπάρχει καιρός- Όλγα Μπαρμάζη
… Είχε όλο τον καιρό − να εισβάλει στις πύλες, να αλώσει τα τείχη, να κυριεύσει...
Κεριά – Κ.Π. Καβάφης
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας σα μια σειρά κεράκια αναμένα — χρυσά, ζεστά, και...