“Υ.Γ”-Μανώλης Αναγνωστάκης
Δε θέλω να γνωρίζω πάρα πολύ τους ανθρώπους. Όλα προς τι; Ζήσαμε παιδικά χρόνια, νιότη...
Tag Archives: Ποίημα
Βρόχος – Ντίνος Χριστιανόπουλος
Τώρα που σ’ έχω διαγράψει απ’ την καρδιά μου, ξαναγυρνάς όλο και πιο πολύ επίμονα, όλο...
Σαν δεις νέους καιρούς – Μιχάλης Κατσαρός
Σαν δεις νέους καιρούς Καινούργια υπονοούμενα γέλια ειρωνικά δήθεν τυχαίως πεταγμένα φοβάσαι σαν αθώο παιδί...
Σταύρος Σταυρόπουλος: «Είσαι το πιο όμορφο μέρος για να είναι κανείς νέος»
Ποιήματα από το βιβλίο του Σταύρου Σταυρόπουλου με τίτλο «So long, Marianne / Ποιήματα στην Μαρία»...
Ἡλικία τῆς γλαυκῆς θύμησης – Οδυσσέας Ελύτης
Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριὰ ὡς τὴ θάλασσαΚόκκινες ψαρόβαρκες μακριὰ ὡς τὴ θύμησηἜλυτρα χρυσὰ τοῦ Αὐγούστου στὸν...
Αναχώρηση-Τάσος Λειβαδίτης
Τα ρολόγια σημαίνουν τις χαμένες ώρες, αλλά κανείς δεν τα πιστεύει, τ’ ατέλειωτα σήματα κινδύνου που...
Όλα όσα ζήσαμε-Κώστας Μόντης
Φωτογραφία: Θάσος 2020, Λιμένας Όλα όσα ζήσαμε, όλα όσα αγαπήσαμε, όλα όσα είπαμε δικά μας, θα...
Το ταβερνάκι- Ντίνος Χριστιανόπουλος
Σ’ αυτό το καπνισμένο ταβερνάκι που με το σούρουπο μαζεύονται οι ναύτες και διασκεδάζουν οι παρέες...
Όταν περιμένω να σε δω – Στέλιος Αγγελόπουλος
Όταν περιμένω να σε δω, μπορώ να καταλάβω πως κάποιος μπορεί να ακούσει την ησυχία. Να...