Υπολογισμένη αναβολή – Γιάννης Ρίτσος
(Καρλόβασι, 29. VI. 87.) Ωραία που βγαίνει το πλοίο απ’ το λιμάνι. Ρόδινος ο καπνός του...
Tag Archives: Ποίημα
Ραιυμόν Κενώ – Για μια ποιητική τέχνη
Αχ θεούλη μου, τι ωραία που θα ’ταν να ’γραφα ένα ποιηματάκι Μπα! Να ένα που...
Τέσσερα ποιήματα -Παρασκευή Παπία
I. Ο καρδιακός παλμός Στα στέρνα των μεσηλίκων Δεν είναι τίποτα άλλο από το παιδί Που...
Τα σκουπίδια
Κάθε πρωί Σε μια πλαστική σακούλα Συλλέγω τα αποτσίγαρα Που μαυρίζουν τα πνευμόνια μου Μπανανόφλουδες που...
Ν. Εγγονόπουλου: Στην Κοιλάδα με τους Ροδώνες (Απόσπασμα)
«Αλήθεια – των αδυνάτων αδύνατο ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω / αυτά τα όντα που δεν...
Ωδή στην «αθωότητα»
Αν φωνάξω, δεν θ’ακούσεις. Αν σιωπήσω, θα με σπιλώσεις. Αν τρέξω, θα σκοντάψω πάνω στην λαχτάρα...
Τα σπίτια |Λίνα Νικολακοπούλου
Τα σπίτια φυτρώνουν και αυτά σαν τα λουλούδια Μαραίνονται και αυτά με τα χρόνια, σαν τα...
Όταν στους δρόμους – Κλείτος Κύρου
Όταν στους δρόμους βροντούσαν τα τύμπανα Οι επιστροφές σκοτώναν τις ελπίδες Κρατώ το χέρι σου μες...
Άννα Αχμάτοβα |Αποσπάσματα από το «Ρέκβιεμ»
Ήταν τότε που μόνο ο νεκρός χαμογέλαε κι όταν τη γαλήνη απολάμβανε. Κι άχρηστη σαν κατιμάς...