Κάποια στιγμή στο μέλλον θα πονέσεις, θα μάθεις, θα σκεφτείς, θα μετανιώσεις. Θα καταλάβεις το πραγματικό νόημα της ζωής και θα γονατίσεις μπροστά στην αδυναμία σου να την κερδίσεις. Είσαι ένα άβουλο πλάσμα, μικρό και ασήμαντο αν νομίζεις ότι ο κόσμος στρέφεται γύρω σου. Θα πάψεις να κρύβεσαι πίσω από τα χρυσά κάγκελα του κλουβιού σου, γιατί αυτά δε θα είναι ικανά να σε προστατέψουν πια. Θα νιώθεις απροστάτευτος. Θα βγάλεις αγκάθια. Δε θα έχεις πια όλα όσα απλόχερα σου χαρίστηκαν και δεν εκτίμησες αρκετά. Θα ματώνουν τα χέρια σου και η ψυχή σου περισσότερο, γνωρίζοντας την αδικία που υπάρχει κάτω από τα συννεφάκια σου. Γιατί έτσι πρέπει να γίνει. Γιατί έτσι θα γίνεις κι εσύ. Γιατί έτσι θα έπρεπε να είχες ήδη γίνει.

Τι θέλεις από τη ζωή σου; Τι άνθρωπος θέλεις να γίνεις; Τι άνθρωπος θέλεις να είσαι; Έχεις λόγο σταθερό να ακούγεται δυνατά; Τι κόσμους έχεις στο μυαλό σου; Πού τους είδες; Δεν τους κάνουν. Δε θα σου κάνουν καλό. Γιατί επιμένεις; Γιατί αρνείσαι την πραγματικότητα, μου λες;

Σου μιλάω γιατί είμαι πια πολύ κουρασμένη από τη ζωή, από τους ανθρώπους περισσότερο. Σου μιλάω γιατί έμαθα να κρύβω τις σκέψεις μου και να σωπαίνω. Σου μιλώ γιατί τώρα πια δε μπορώ να το κάνω. Έμαθα πια να μη χάνομαι. Να μην πνίγομαι στις σκέψεις μου. Να μην μπερδεύομαι. Βρήκα τα βήματά μου, πάτησα γερά και έφυγα. Και νιώθω περήφανη γι’ αυτό. Κάνε το κι εσύ. Στην τελική δε χρειάζεται να ψάχνεις τι θέλεις να είσαι, αλλά τι θέλεις να έχεις και θα γίνεις κάτι ανάλογο με αυτό που ζητάς.

Σκέφτεσαι συνεχώς, έχοντας το στόμα σου κλειστό. Τόσο μπερδεμένος, που ακόμα και οι σκέψεις σου δεν έχουν συνοχή, δεν ακούγονται. Θα τρομάζεις καθημερινά μέχρι να αλλάξεις. Μέχρι να συνηθίσεις. Θα πρέπει να ατσαλωθείς, διαφορετικά θα πέσουν να σε φάνε σαν τα πεινασμένα όρνια. Μη διστάσεις να τα γητεύσεις. Θα πρέπει να τα τρομάζεις πρώτος εσύ κάθε μέρα. Θα πρέπει να δείχνεις δυνατός. Να είσαι δυνατός. Αλίμονο αν δεν είσαι. Θα σε καταλάβουν αμέσως, θα σε γονατίσουν. Δε θα πας πουθενά, κάθε πόρτα θα είναι κλειστή σαν επτασφράγιστο μυστικό που θα σε φέρνει πιο κοντά στην απογοήτευση, πιο κοντά στο να γίνεις αυτό που πρέπει.

Μαρία Μούσχουρου

 

i Travel Poetry