Σώπασε, σώπασε,

μας άκουσαν κι οι άλλοι.

Κι άλλες φωνές,

κι άλλη πίκρα

χωμένη στις γωνίες.

Στους τοίχους ξέβρασε η αγάπη μας,

Ξεθώριασαν τα χρώματα…

Σώπασε κι ας το βλέπουν όλοι,

κι ας φόρεσαν τα προσωπεία

της συγκατάβασης.

Βάρυνε η φωνή της αλήθειας

και κρεμάστηκε στον ώμο μας…

ή που θα την αντέξουμε

ή που σαν κύμα θα μας σκεπάσει…

Ήρθε η ώρα, ήρθε,

μα εσύ σώπασε!

Μη γίνεσαι μικρός.

Ας γίνει μυστικά!

Άλλοι να μην το δουν,

Άλλοι να μην αγωνιούν,

Άλλοι να μην μας ψιθυρίζουν…

Τόσο μεγάλο που είναι από μόνο του,

τόσο ασήκωτο το βάρος του,

τόσο αχόρταγο το βάθος του…

Νύχτωσε, κοιμήσου τώρα…

Άλλη μια νύχτα στη σιωπή,

άλλη μια νύχτα,

δίχως να μ’αγαπάς…