Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Σαμσών Ρακάς | Ούτις

μια υπόνοια από παιδίσαν τσίμπημα στο στήθοςπως την ημέρα της Κρίσεωςθα μας χωρίζουν σε κατηγορίεςμε βάση πόσα ξημερώματα είδαμεαυτή η ενοχή-εγώ τη γέννησα ή μου τη φόρτωσαν;- με πήγε πάλι στη θάλασσανα κοιτάξω μιαν εξαίσια ανατολή μήπως και γλιτώσω τα βασανιστήριααν και για να μιλήσω την αλήθειαείναι κάτι στιγμές που αφαιρούμαικαι γυρεύουνε τα μάτια μου…

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Θωμάς Γκόρπας – Δόξα της Κυριακής

Η κοπέλα απέναντι στο άλσοςσυνομιλεί μ’ επιθυμίες κι ατσάκιστα μυστικά.Τα χέρια της δείχνουν τους δρόμουςτα πόδια της προσανάβουν το τραγούδι της χλόηςτα μάτια της καλημερίζουν το δροσερό φως.Ο ήλιος λάμπει στο μέτωπό τηςτο μέτωπό της λάμπει πιο καλά από τον ήλιο.Τ’ ανεξάντλητα μαλλιά της μουσικήπου θέλει να τρελαθεί.Ολόκληρη είναι το καλωσόρισμα της αγάπηςο πιο αρμόδιος…

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

ΑΣΤΡΕΛΙΑ, Ένα κορίτσι από άλλο πλανήτη(!)

ΑΣΤΡΕΛΙΑ Μια παράσταση για όλη την οικογένεια. Η Ελένη Κόντη, ο Κριστιάν Νίρκα και η Ξανθή Ταβουλαρέα, ενώνουν τις δυνάμεις τους, σε μια εξωγήινη- high tech παράσταση: Η Αστρέλια, είναι ένα κορίτσι από άλλο πλανήτη. Έφτασε ξαφνικά στη Γη θέλοντας να ξεφύγει από τις εντάσεις στη σχέση των γονιών της. Στο ταξίδι της έχει μαζί…

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Αστρέλια- Κριστιάν Νίρκα

©Photo: NASA, NasaWebb Αστέρι όμορφο, λαμπρό στον ουρανόΠου φέγγεις ήσυχο και ήσυχο διαβαίνειςΠοια θλίψη σ’έκρυψε μες στον καπνόΚαι χάνεσαι μακριά όπου πηγαίνεις Αγκάλιασε το φως σου, άγγιξε κι εμάςΠερήφανοι που είμαστε για σένα ό,τι κάνειςΧρώμα γύρω σου και μέσα μας σκορπάςΜε κάθε μάχη που κερδίζεις ή που χάνεις Αστέρι όμορφο με βλέμμα σκοτεινόΠοια νύχτα μέσα…

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Στρατής Τσίρκας | Ο ύπνος του θεριστή

Eκείνος τη φίλησε και είπε: «Δεν είναι πιο μεγάλη ευτυχία από το χωρισμό. Τότε μονάχα καταχτιέται ολάκερη η αγαπημένη. Μαζεύεις, μαζεύεις ό,τι βρίσκεται δικό της στον κόσμο, ακόμα και μια λάμψη απ’ το νυχάκι της. Μαζεύεις τους ανασασμούς, τα παραμιλητά της, και χτίζεις. Τι τέχνη χρειάζεται για να βρεις το χρώμα, το ψηφίδι που θ’…

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Oliver Sacks – Ευγνωμοσύνη

“Αίφνης, νιώθω ότι έχω μια ξεκάθαρη εστίαση και αντίληψη των πραγμάτων. Δεν υπάρχει χρόνος για οτιδήποτε ασήμαντο. Πρέπει να εστιάσω στον εαυτό μου, στη δουλειά μου και στους φίλους μου. Δεν θα παρακολουθώ πια τις βραδινές ειδήσεις στην τηλεόραση. Δεν θα δίνω πια σημασία στην πολιτική ή στην επιχειρηματολογία γύρω από το φαινόμενο του θερμοκηπίου….

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Αλμπέρ Καμύ | Απόσταση

“Για να καταλάβεις τον κόσμο, χρειάζεται καμιά φορά να κοιτάξεις αλλού. Εξυπηρετείς καλύτερα τους ανθρώπους κρατώντας τους για λίγο σε απόσταση.” Αλμπέρ Καμύ | Το Καλοκαίρι | μτφρ.: Ν. Καρακίτσου-Ντουζέ | εκδόσεις Πατάκη

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

William Faulkner | Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ!

«Γιατί, βλέπεις, είναι τόσο λίγο αυτό που περνάει από το χέρι μας. Γεννιόμαστε και προσπαθούμε και δεν ξέρουμε γιατί, μόνο συνεχίζουμε να προσπαθούμε και γεννιόμαστε ταυτόχρονα μ’ ένα σωρό άλλους, όλοι μαζί ένα κουβάρι, και είναι σαν να προσπαθούμε, σαν να πρέπει να κουνάμε χέρια και πόδια με νήματα, μόνο που με τα ίδια νήματα…

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Vladimir Mayakovsky| Περί της του έρωτα ουσίας

Ο έρωταςγια μαςπαράδεισος δεν είναιο έρωταςφωνάζει απλάπως κίνησε ξανάγια δουλειάτης καρδιάς ο κινητήρας. __________________________________________Vladimir Mayakovsky, 7 Ιουλίου 1893 – 14 Απριλίου 1930 | Περί της του έρωτα ουσίας | Σύννεφο με παντελόνια | μτφρ.: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης | εκδόσεις Αρμός

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Pablo Neruda | Αποχαιρετισμός (Farewell)

Μέσ’ από το δικό σου βάθος, και γονατισμένο, ένα παιδί, θλιμμένο όπως εγώ, μας βλέπει. Απ’ τη ζωή αυτή που στις φλέβες του θα καίει θα ‘πρεπε να δεθούνε οι ζωές μας.Μέσα απ’ τα χέρια αυτά, παιδιά των χεριών σου, θα ‘πρεπε να σκοτώσουν τα δικά μου χέρια. Απ’ τα ανοιχτά του μάτια μες στη…