Σαμσών Ρακάς | Ούτις
μια υπόνοια από παιδίσαν τσίμπημα στο στήθοςπως την ημέρα της Κρίσεωςθα μας χωρίζουν σε κατηγορίεςμε βάση πόσα ξημερώματα είδαμεαυτή η ενοχή-εγώ τη γέννησα ή μου τη φόρτωσαν;- με πήγε πάλι στη θάλασσανα κοιτάξω μιαν εξαίσια ανατολή μήπως και γλιτώσω τα βασανιστήριααν και για να μιλήσω την αλήθειαείναι κάτι στιγμές που αφαιρούμαικαι γυρεύουνε τα μάτια μου…