Νοιώθω όπου να ‘ναι ότι θα βρεθώ
Μες στο κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου
Να με πηγαίνουν οι αντάρτες σηκωτό
Και το κιβώτιο να ‘ναι άδειο κάτω ως πάνω
Γιατί εντός του κιβωτίου τ’ αδειανού
Είναι η άβυσσος, το άπειρο, το χάος
Κι όλη η ζωή μου ένα μόριο του κενού
Και ‘γω να κάθομαι να σας το τραγουδάω…

Νοιώθω ώρες-ώρες ότι κυνηγώ
Με τον Αχάαβ, τον άσπρο δαίμονά του
Κι ενώ το ξέρω πως μαζί του θα χαθώ
Κάτι με δένει και δε φεύγω από κοντά του
Γιατί το άσπρο αυτό θηρίο του νερού
Είναι το άλογο στοιχείο που ξεφεύγει
Από τη σκέψη και την τάξη του μυαλού
Κι απ’ το κυνήγι μας συνέχεια δραπετεύει
Από τη σκέψη και τα όρια του μυαλού
Και τη ζωή μας εσαεί θα κυριεύει…

Κώστας Σκούρτης

Ακολουθήστε μας στο Facebook