«Υπάρχει μια πάθηση που λέγεται στατικός έλεγχος. Στη Φυσική ορίζεται ως “εκτροπή σώματος που πέφτει ελεύθερο”. Στον έρωτα, το λένε Εξομολόγηση. Υπάρχουν ερωτευμένοι που δεν γνώρισαν ποτέ τον ίλιγγο και τις σκοτοδίνες. Είναι αυτοί που χτυπήθηκαν πάνω στους έρωτές τους, σύμφωνα με το φυσικό νόμο της Πλάγιας Κρούσης. Αυτοί που, αν ποτέ επιχειρούσαν την Κάθετη…
📸 Photographer: Igor Novikov Θυμάμαι τα φιλιά μας και τα χάδια μας.Θυμάμαι πόσο ήθελε ο ένας να νιώσει τον άλλον. «Θα σε φάω!» λέγαμε,αντί για σ’ αγαπάω.Κανίβαλοι στα μάτια τρίτων,μα μεταξύ μας ξέραμε·ο έρωτας,ένας συνεχής αγώνας επιβίωσης για δύο.«Κι όποιος κερδίσει αγαπιέται» λέγαμε και το φωνάζαμε με θράσος,μα δεν ξέραμε οι δόλιοιότι ή θα νικούσαμε…
«Το χαρακτηριστικό που κάνει την ερωτική πράξη και την ανάγνωση να μοιάζουν μεταξύ τους είναι ότι στο εσωτερικό τους ανοίγονται χρόνοι και χώροι διαφορετικοί από τον μετρήσιμο χώρο και χρόνο.»Italo Calvino (15 Οκτωβρίου 1923 – 19 Σεπτεμβρίου 1985) | Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης | μτφρ.: Ανταίος Χρυσοστομίδης | εκδόσεις Καστανιώτη
“Κανείς δεν κυριαρχεί στην καρδιά. Κανείς δεν κυριαρχεί στον έρωτα. Κατά μία έννοια είμαστε όλοι ερασιτέχνες σ’ αυτά τα ζητήματα και πρέπει να ξεκινούν από την αρχή κάθε μέρα. Δεν υπάρχει εγγύηση πως η σχέση που είχαμε χθες πρόκειται να είναι, όταν ξυπνήσουμε αύριο, η ίδια σχέση.”Ο Λέοναρντ Κοέν με δικά του λόγια, μτφρ.: Εύη…
“Οφείλω να γίνω δυνατή, και πρώτα απ’ όλα να αποκτήσω πνευματική δύναμη. Στη ζωή, ξέρετε, δεν είμαι ούτε η Νόρμα ούτε η Βιολέττα. Θα προτιμούσα να έχω κάτι από τη δύναμή τους παρά από τις αδυναμίες τους.”Μαρία Κάλλας, 2 Δεκεμβρίου 1923 – 16 Σεπτεμβρίου 1977 | Μαρία Κάλλας • γράμματα και αναμνήσεις από τον Τομ…
📸: Slim Aarons, 1958, “Piazza Umberto I”, Capri, Italy «Οι άνθρωποι μένουν πολύ λίγο μαζί, ελάχιστα, ξοδεύοντας όλο τον υπόλοιπο χρόνο που βρίσκονται τυχαία στο ίδιο μέρος με το να θυμούνται τις εποχές που ήταν μαζί. Και πάλι δεν μπορούν να καταλάβουν πώς είχε γίνει αυτό, πώς έγινε και βρέθηκαν τόσο κοντά.»Χρήστος Βακαλόπουλος – Υπόθεση…
📸: Κωνσταντίνα Γυφτάκη “H ζωή είναι ένα ιερό δώρο!Το πρωί ξεκινάω τη μέρα μου και ευγνωμονώ που άνοιξα τα μάτια μου, ώστε να αντικρίσω τους ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν.Η ζωή είναι τέχνη.Μια ισορροπία ανάμεσα στη λογική και τα συναισθήματα.Η ζωή είναι ενέργεια και το όνομα που της δίνεις.Συνλειτουργείς με τους άλλους και στοχεύεις…
📸 Photographer: Peter Lindbergh, in frame: Amber Valleta και τέλος πάντων εκεί που θα με ρωτήσεις”-έχεις φτερά;-έχω-θα μου δώσεις;-θες να πας κάπου;-ναι-τότε δε σου δίνω-γιατί;-γιατί θα φύγεις-δε μ’ αγαπάς; -υπερβολικά-κι εγώ-τότε γιατί θες να φύγεις; -γιατί θέλω να σε ψάξω”εκεί ακριβώς θα βρεθούμεΣαμσών Ρακάς | Ούτις | εκδόσεις Υποκείμενο
Σε άλλο ποίημαΔε θα σε βάλω Βαραίνουν οι λέξεις Στο όνομά σουΚι είναι φορτίο να σ’ αγαπώΗ μνήμη ποτισμένη στ’ ‘άρωμά σουΚι απ’των ματιών σουΤο σταχτίΠως να ξεχάσω τη φωτιάΕκ γενετής από χαρτί Μου μαθες τα εύφλεκτα.Ε. Κακούρα, Τα εύφλεκτα
«Αισθάνομαι άνετα με το νυχτικό και τις παντόφλες μου, πίνω νερωμένο καφέ, καπνίζω, δεν πάω σε δεξιώσεις με ένα ποτήρι νερό στο χέρι και να λέω ανοησίες, δεν έχω Φιλιππινέζα, ρόλεξ και BMW. Αγαπώ τους φίλους μου, τους σκύλους μου, τις αναμνήσεις μου, τις ρυτίδες μου, τους θεατρίνους και τα ταξίδια. Θέλω να γεράσω, γιατί…