Γιάννης Ρίτσος – Ουρανός
📸 Photo: @rym.nur «Να λες: ουρανός• κι ας μην είναι.» Γιάννης Ρίτσος (1 Μαΐου 1909 – 11 Νοεμβρίου 1990)Μονόχορδα | εκδόσεις Κέδρος
📸 Photo: @rym.nur «Να λες: ουρανός• κι ας μην είναι.» Γιάννης Ρίτσος (1 Μαΐου 1909 – 11 Νοεμβρίου 1990)Μονόχορδα | εκδόσεις Κέδρος
«Η συνάντηση πρωινή, στο διαμέρισμα της Ηπείρου, στην Αγία Παρασκευή, στον 4ο όροφο. Την πόρτα ανοίγει ο ίδιος ο Θανάσης Βέγγος και με αργά προσεκτικά βήματα με οδηγεί στο καθιστικό.-Καθίστε όπου θέλετε, η προτροπή.-Να μη σας ξεβολέψω, λέω, καταλαβαίνοντας ότι η θέση του είναι δεδομένη.-Αστειεύεστε; αποκρούει με ένα ανυπόκριτο αίσθημα φιλοξενίας και μου υποδεικνύει την…
Photo via culturebook.gr «[…] όταν ήμουν στο λύκειο, μου άρεσε τόσο πολύ η λογοτεχνία που έκανα ότι ήμουν άρρωστος για να γυρίσω στο σπίτι και να διαβάσω Ντοστογιέφσκι. Μόλις τον είχα ανακαλύψει και είχα τρελαθεί. Το ίδιο έκανα με τον Ξένο του Καμύ. Τον διάβασα κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές – ήμουν δεκαοκτώ χρονών…
Περίμενα στο ταμείο. Μια κυρία ήταν μπροστά μου, απευθύνεται γλυκά στο κύριο που έκοβε τα εισιτήρια λέγοντας του «θα ήθελα ένα για άνω των 65» Πρίν προλάβει να δικαιολογηθεί για το ότι ξέχασε την ταυτότητα της στο σπίτι της, εκείνος είχε ήδη κόψει το μειωμένο εισιτήριο. Ύστερα η σειρά μου. Μειωμένο κι εγώ. Δυο άτομα…
📸: Alice Milewski 1.Λάμπουν κομμάτια από ουρανό ακόμη,βραδιάζει και ξεπλέκουν τα μαλλιά τους οι μοίρες οι ασυνάρτητες ποιος είδε τόση παράξενη ομορφιά να φεύγει, να χάνεται για πάντα από τον κόσμο, ξένη γη, στον ουρανό πιο ξένη;Διονύσης Καψάλης | Όλα τα δειλινά του κόσμου | εκδόσεις Άγρα | 2008
Γνωρίσαμε την Ελευθερία Παπαδόγιαννη μέσα από τις ενδιαφέρουσες εικαστικές της δημιουργίες. Κυρίως ξεχωρίσαμε τα τετράδια που ζωγραφίζει, και τους δίνει ένα μοναδικό χαρακτήρα. Συνέντευξη : Ελένη Κόντη 1. Ελευθερία, μίλησέ μας για τη δουλειά σου. Ζωγραφίζω! Για την ακρίβεια έχω σπουδάσει animation αλλά κυρίως με αφορά η ζωγραφική, το σχέδιο. Φτιάχνω posters και prints που…
📷: Imdad Barbhuyan Τα δάχτυλά σου, ράμματα μεταξωτάκεντάνε πάνω μου την άνοιξηΤα δάχτυλά σου – Άτζελα Λούτζιο, συλλογή «Επίμονα παράθυρα», ΑΩ Εκδόσεις, 2022.
📷: Phil Chester «Κόβω κάτι δαγκωνιές του θανάτου τόσο ισχυρές που, ώσπου να συνέλθει, προφταίνω να πάρω μια καινούργια παράταση». Οδυσσέας Ελύτης – «Ο κήπος με τις αυταπάτες» (σ. 54), Ύψιλον, 1999
📷: Julia Fischer Πάλι με την άνοιξηφόρεσε χρώματα ανοιχτὰκαι με περπάτημα αλαφρὺπάλι με την άνοιξηπάλι το καλοκαίριχαμογελούσε.Μέσα στους φρέσκους ροδαμούςστήθος γυμνό ως τις φλέβεςπέρα απ’ τη νύχτα τη στεγνήπέρα απ’ τους άσπρους γέροντεςπου συζητούσαν σιγανάτι θα ‘τανε καλύτερονα παραδώσουν τα κλειδιάή να τραβήξουν το σκοινίνα κρεμαστούνε στη θηλιάν’ αφήσουν άδεια σώματακει που οι ψυχές δεν…
Δεν υπάρχει απόσταση μεγαλύτερηκαι πιο δύσβατη διαδρομήαπό το χέρι ως το χαρτί.Βγαίνω να περπατήσω βέβαια, αλλάδεν υπάρχει δάσος σκοτεινότεροκαι πέρασμα πιο στενόαπό τα πράγματα ως τ’ όνομά τους.Μη τηρουμένων των αναλογιών – Ελένη Κόλλια, «Από τα πράγματα στο όνομά τους», εκδ. Γαβριηλίδης, 2014.