“Όταν πρωτοδιάβασα στον Φίνο το ”Ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο”, μόνο που είδε ότι ήταν με μαθήτριες και πούλμαν και σχολεία, δεν το συζήτησε. Και κάποια ώρα ήρθε η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Για την οποία δε βρίσκανε τι να γυρίσουν. Και κατασταλάξαμε στο ”Ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο”. Αλλά κι όταν άρχισα να το γυρίζω ξέρετε…
Αντισταθείτεσ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκικαι λέει: καλά είμαι εδώ.Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτικαι λέει: Δόξα σοι ο Θεός.Αντισταθείτεστον περσικό τάπητα των πολυκατοικιώνστον κοντό άνθρωπο του γραφείουστην εταιρεία εισαγωγαί – εξαγωγαίστην κρατική εκπαίδευσηστο φόροσε μένα ακόμα που σας ιστορώ. Αντισταθείτεσ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρεςατελείωτες τις παρελάσειςσ’ αυτή την…
Artist on Instagram: @saralatif «Αυτό που έχει κανείς μέσα του, αυτό που τον συνοδεύει στη μοναξιά του και που κανείς δεν μπορεί ούτε να του προσφέρει, ούτε να του στερήσει: αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα τα υπάρχοντά του και απ’ ό,τι είναι ο ίδιος στα μάτια των άλλων.» Άρθουρ Σοπενχάουερ | Η Τέχνη…
Όλα μπορείς να τα σωπάσεις,όμως ποτέ τον έρωτα•την ώρα που ανοίγουν τ’ άστρα,όταν αρχίζει στην καρδιά η μουσικήκαι κόβονται γλυκά τα γόνατα. Τότε σε οδηγούν τα βήματά σου.Γιώργος Ιωάννου, 20 Νοεμβρίου 1927 – 16 Φεβρουαρίου 1985| Τα χίλια δέντρα και άλλα ποιήματα | εκδόσεις Κέδρος
Θέλω να γράψω ένα ποίημαγια την πρώτη φορά που βρέθηκα γυμνήχωρίς νάμαι πια μικρήγια τα μάτια του άντραπώς μέτραγαν τις ατέλειές μουπριν τις ξεπεράσουνγια τα δάκτυλα που ακολουθούσαν τα μάτιαγια τον πρώτο πόνο, το πρώτο άνθοςόταν άνοιξε μες στο σκοτάδι που με χάιδευε σαν φωςγια τα ρούχα, τόσο ενοχλητικά μετάγια τα φαγητά που ξύπναγαν πιαμιαν…
«Σέβομαικάθε ανθρώπινο πλάσμαπου αγωνίζεται και έχει ουρλιάξειμέχρι θανάτου για την αξιοπρέπειά τουκαι για το μερίδιοανθρώπινης ζεστασιάςπου δικαιούται.»Τένεσι Ουίλιαμς, από το θεατρικό του έργο «Νύχτα της Ιγκουάνα»
“Καμιά φορά τη νύχτα, ανάβω ένα φως για να μη βλέπω” “Έρχομαι από το πεθαίνω, όχι από το έχω γεννηθεί.Με το έχω γεννηθεί πάω.” “Κοιμώμενος ονειρεύομαι αυτό που και ξυπνητός ονειρεύομαι.Και το όνειρό μου είναι συνεχές.” “Ο έρωτας είναι άσχημη πληγή, αλλά σκεπάζεται με άνθη, και τα άνθη είναι όμορφα” “Μετά αφού ήπια το περιεχόμενο…
“— ΕΥ-ΠΟ, ΛΥ-ΠΟ; — ΛΥ-ΠΟ, ΛΥ-ΠΟ, απάντησε εκείνη κάτω από τα σκεπάσματα. Αυτά δεν ήταν βυζαντινά, αλλά μια δική μας γλώσσα, που μόνο οι δυο μας την καταλαβαίναμε. ΕΥ-ΠΟ, θα πει πολύ ευχαριστημένη. ΛΥ-ΠΟ, πολύ λυπημένη. Αν δεν το ρωτούσαμε κάθε βράδυ η μια στην άλλη, δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε. Δεν ξέρω γιατί, τις Κυριακές,…
📸: Ιωάννα Πανούτσου Μου θυμίζεις ό,τι δεν είμαιΟ χρόνος πρέπει να γίνει σύμμαχοςΜα παραμένει εχθρόςΛέω να εξαϋλωθώ σε όνειρο Άμα ακόμα πονάς είναι γιατίΜοιάζεις μικρόςΚαι θυμίζεις αγάπη Μας περιμένει όμως ο ωκεανός σουΠάμε μαζίΚι ας γκρεμιζόμαστε σε κάθε ηλιοβασίλεμα Το μόνο που ζηλεύω από τους θεούςΕίναι ο τρόπος που πεθαίνουνΑφήνουν πάντα το κοινό τουςΚαταγοητευμένο
Κλικ 📸: @achilleaspetris ΙΑ’Ω ναι, ξέρω καλά πως δεν χρειάζεται καράβι για να ναυαγήσεις, πως δεν χρειάζεται ωκεανός για να πνιγείς. Υπάρχουνε πολλοί που ναυάγησαν μέσα στο κοστούμι τους,μες στη βαθιά τους πολυθρόνα,πολλοί που για πάντα τους σκέπασε το πουπουλένιο πάπλωμά τους. Πλήθος αμέτρητο πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους,σ’ ένα κουπάκι του καφέ, σ’ ένα…